Самостојна изложба на Кристина Горовска
Schedule
Tue, 18 Mar, 2025 at 08:00 pm
UTC+01:00Location
Културно информативен центар - Скопје | Skopje, AR
Advertisement
🎨 Самостојна изложба на Кристина Горовска📅 18 март 2025, 20 часот
📍 Империјал 1
За изложбата, веруваме дека не е потребен дополнителен вовед, единствено само овој инспиративен текст од Владимир Јанчевски, куратор, теоретичар и истражувач на полето на културата и уметноста.
Да се допре светлината:
Уметноста и човечкото искуство
Уметноста, како една специфично човечка активност, низ историјата континуирано се трансформирала. Служи и како огледало и како водич, рефлектирајќи ги не само сложеноста на човечкото искуство, туку и нашето постојано преиспитување за тоа како се справуваме со светот. Уметноста ги доловува моментите на трансформација и суптилните промени на свеста што го придружуваат човештвото на неговото патување низ времето. Често, токму преку уметноста, како експериментален простор, ние рационално и интуитивно конструираме рамки за понатамошни промени, поттикнувајќи нè да се разбереме себеси и нашето место во светот.
Во нашиот современ, комплициран свет, предизвиците со кои се соочуваме може да се чинат преголеми. Животот е толку непредвидлив, а ние постојано сме принудени да се справуваме со непознатото, со потешкотии кои се невидени и непоимливи. И се прашуваме дали самиот живот е и останува нашата најголема вредност? Ние истрајуваме во напорот да преживееме, да живееме и да се стремиме кон досегање на смисла.
Улогата на светлината во уметноста. Сликарството, како една од најстарите и најафирмираните уметнички дисциплини, го пренесува богатството и колоритноста на светот околу нас. Но, вистинската суштина на бојата не е само во пигментите што ги користиме - тоа е во светлината што ги открива. Светот без боја станува свет на сенки, каде што се крие убавината. Сепак, преку светлината, светот се трансформира, покажувајќи ни ги неговите скриени нијанси, неговиот бесконечен спектар на фреквенции. Светлината е медиумот што ни овозможува да ја доживееме бојата и на тој начин таа станува клуч за разбирање на самиот свет. Уметноста е изразна надеж, дека, на крајот, барем, ќе живееме во нечие сеќавање. Токму оваа суштина на животот - нагонот тој да се зачува - ја прави уметноста непроценливо средство за навигација низ тешкотиите со кои се соочуваме.
Изложбата: Преку своите 23 слики, Кристина Горовска ја вградува оваа динамика помеѓу светлината и бојата, изразувајќи длабоко лична борба за егзистенција наспроти соочувањето со екстремните околности. Нејзиното дело е едноставно и длабоко, обележано со концизни композиции и чисти бои, движејќи се на границата помеѓу фигурацијата и апстракцијата. Горовска во овие дела не прикажува само конструирани визуелни сцени; таа пренесува низи од проживеани искуства. Овие слики се кристализирани моменти кои го опфаќаат целиот спектар на човечкиот живот, како што откриваат и некои од насловите: несреќа, загуба, љубов, тага, осаменост, борба и себеиспитување, надеж. Вовлечени да погледнеме низ оваа призма, ние сме сведоци не само на нејзиното лично патување, туку и на една универзална борба на човечката состојба, од медитации за падот и осаменоста, преку закрепнувањето и повторното издигнување, со надежта, кон обновена радост на живеењето.
Уметноста како медиум за преиспитување и самоизразување. На овој циклус од 23 слики, се надоврзува и овој текст, можеби и како 24 слика, како привилегија на толкувачот, или дури и како едноставен најелементарен доказ за пријателската грижа, за довербата, поддршката и разбирањето, една трошка од човечката маленкост, една секунда во броењето на космичкото време. Овој текст не функционира само како рутински осврт кон изложбата. Наместо тоа, се обидува да оди подлабоко, да ги земе предвид поважните импликации на уметноста отколку личната инвестиција и амбиции на уметникот. Чинот на ангажирање со одредено уметничко дело е често повеќе од само професионален избор; тоа е лична неопходност, суштински дел од нечие патување на самоизразување и комуникација. Опишувањето и претставувањето на визијата на уметникот е инхерентно субјективно. Нашиот пристап е под влијание на различни фактори - приликата, нашето предзнаење и одговорноста што ја чувствуваме кон разбирањето на мотивите, намерите и аспирациите на уметникот. Кога се занимаваме со уметност, ние сме поканети во еден посебен простор на ранливост. Да се размислува за значењето на сликата, особено онаа што пренесува такви лични влогови, е привилегија. Ни овозможува да паузираме, да размислуваме и да се поврземе и со уметникот и со нас самите на начини кои го надминуваат површното и декоративното.
Уметноста вон од времето и просторот. Оваа изложба нѝ нуди можност да се вратиме на основните прашања за нашето постоење овде и сега. Но, и повеќе од тоа, нѝ овозможува да ја разгледаме и магичната моќ на уметноста. Уметноста има единствена способност да го надмине времето, просторот и физичките закони на природата. Тоа ни овозможува „во зрно песок да видиш свет“, како што вели англискиот поет и уметник Вилијам Блејк, доловувајќи нешто бесконечно во нешто мало и интимно, лично. Преку уметноста, можеме да се вклучиме во најдлабоките аспекти на нашето постоење, да се ослободиме од границите на нашата непосредна околина и да добиеме пристап до подлабоко разбирање на светот.
Преку чинот на создавање и размислување за уметноста, наоѓаме не само лично значење, туку и поширока врска со човечкото искуство. Овој однос меѓу човештвото и уметноста е длабоко витален. Поставува прашања како: „Што сакаат сликите? и "Што сакаме од сликите?" Што веруваме и се надеваме дека тие можат да направат? Во овој дијалог наоѓаме заеднички простор - еден што е истовремено личен и универзален. Прашањето за тоа што нѝ дава уметноста е директно поврзано со она што ние и го носиме. Интеракцијата е динамична, постојано променлива и вкоренета во нашата колективна потрага по значење и разбирање.
Уметноста во контекст на современиот свет. Во денешниот свет, неопходно е да се промислува уметноста во контекстот во кој е создадена. Околината, предизвиците и реалноста на времето во кое се појавува уметничкото дело влијаат на неговото значење, восприемање и влијание. Уметноста не постои во вакуум; таа е обликувана од светот околу него. Оваа контекстуална рамка не само што ја одредува автентичноста на изразот, туку и го позиционира во однос на актуелниот историско-уметнички наратив на прогрес и проширување на уметничкото поле.
Но некогаш, уметноста служи како пауза - момент надвор од линеарната прогресија на времето како историски тек. Тој нуди одмор од немилосрдните притисоци на современиот живот, обезбедувајќи простор за размислување и поврзување. Уметноста може да биде вишок - прелевање на емоции и идеи кои се од суштинско значење за дефинирање на основата на човештвото во услови на дехуманизирачки околности. Станува неопходен чин, засолниште и средство за зачувување на суштината на она што значи да се биде човек.
Храброста да се разоткријат интимните простори на свеста е ризик што го преземаат многу уметници, а тоа е ризик што ние, како гледачи, треба да бидеме подготвени да го препознаеме и да го почитуваме. Ранливоста на уметникот е и влог и можност - да се соочиме со сопствените емоции, да се поврземе со нешто длабоко лично и да дозволиме да бидеме трансформирани од искуството.
Сликите на Кристина Горовска не се само визуелни артефакти - тие се впечатливи изрази на опстанокот, издржливоста и надежта. Преку нив се потсетуваме на убавината што може да произлезе и од најтешките околности и на потенцијалот на уметноста да нѐ инспирира во заедничкиот стремеж кон развивање на нашето чувство за грижа, разбирање, поддршката, и можноста да се види убавина во овој наш комплексен и фасцинантен свет.
Владимир Јанчевски
***
За Филип.
Advertisement
Where is it happening?
Културно информативен центар - Скопје, Филип Втори Македонски бб,Skopje, Macedonia, The Former Yugoslav Republic OfEvent Location & Nearby Stays:
