SOR Zdunowo Szczecin

Name: SOR Zdunowo Szczecin
Start: 2025-10-20T20:00:00+02:00
Location: Jezierzyce, Szczecin

Schedule

Mon, 20 Oct, 2025 at 08:00 pm

UTC+02:00

Location

Jezierzyce, Szczecin | Szczecin, ZP

W piątek, 3-go października, około 13-tej poczułem ból w brzuchu, początkowo sądziłem, że to niestrawność, ale ból się nasilał i zdecydowałem, pojechać się do SOR-u w szpitalu w Zdunowie, znajdującego się najbliżej mojego domu. Moim błędem było niewezwanie karetki, sądziłem że są poważniejsze od mojego przypadki i pojechałem taksówką. Ból stawał się coraz trudniejszy do opanowania. Po opisaniu dolegliwości, kiedy słaniałem się z bólu na nogach, kazano mi wziąć numer i czekać na swoją kolej. Dopiero kiedy zwymiotowałem, wpuszczono mnie do środka i kazano czekać, na prawej ręce pojawiła się opaska i poczułem się jak towar w supermarkecie, perspektywa udzielenia pomocy pomogła wytrzymać kolejną godzinę ale ból stawał się nie do zniesienia. Moje prośby o pomoc, jakieś środki przeciwbólowe były totalnie ignorowane a już szczytem bezczelności była uwaga eleganckiego, wymuskanego ok. 21- 23 lat młodego człowieka w granatowym uniformie: "Jak się panu nie podoba to proszę się wypisać a lekarz przyjdzie kiedy przyjdzie, ma ważniejsze sprawy" Przyznam, że puściły mi nerwy i nie wiem co dokładnie powiedziałem ale nie było to parlamentarne. Pojawił się jaśnie pan doktor - po prawie czterech godzinach i błyskawicznie zarządził badania. Nie potrafię opisać dokładnie co się dalej działo, byłem badany - jedynie co zapamiętałem to tomograf - ból zelżał, prawdopodobnie dostałem środki przeciwbólowe, w końcu pan doktor oznajmił że mam ostre zapalenie trzustki i ponieważ mogę na to umrzeć, zatrzymuje mnie w szpitalu i tak trafiłem na IV Oddział, kiedy zaopiekowano się mną znakomicie i przez cały pobyt mogę wyrażać się o paniach tam pracujących i panach tylko w superlatywach. Fachowa opieka pana doktora rezydenta Jakuba Raka i zastępującego go przez kilka dni kolegi postawiły mnie na nogi i przywróciły wiarę w służbę zdrowia. Bardzo dziękuję i nigdy ich pracy nie zapomnę. Nigdy nie zapomnę jak potraktowano mnie na SOR - ze. Nie zapomnę braku wrażliwości na ból, uprzedmiotowienie pacjenta, braku reakcji, traktowanie z góry i wyniosłość pałętających się "niebieskich". Nigdy nikomu źle nie życzę ale chciałbym by choć poczuli co czuje człowiek zwijający się z bólu.