Otwarcie wystawy | Sebastian Winkler i Rafał Żarski | Imiona

Name: Otwarcie wystawy | Sebastian Winkler i Rafał Żarski | Imiona
Start: 2025-10-30T19:00:00+01:00
Location: Świętego Ducha 4, 70-205 Szczecin, Poland

Schedule

Thu, 30 Oct, 2025 at 07:00 pm

UTC+01:00

Location

Świętego Ducha 4, 70-205 Szczecin, Poland | Szczecin, ZP

🇵🇱
𝐒𝐞𝐛𝐚𝐬𝐭𝐢𝐚𝐧 𝐖𝐢𝐧𝐤𝐥𝐞𝐫 𝐢 𝐑𝐚𝐟𝐚ł 𝐙̇𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢 „𝐈𝐦𝐢𝐨𝐧𝐚”
kuratorka: Dominika Głowala
scenografia i realizacja techniczna: Robert Konopski i Adam Dzidziszewski
wystawa do 1 marca 2026
Widma, demony, dziady. Przenikają przez szczeliny, osiadają w tkankach, zadamawiają się w zakamarkach, których sami często nie chcemy oglądać. Kuszą i uwodzą, słodko nęcą, by za chwilę szeptać, krzyczeć, wykręcać stawy. Chodzą samopas, plączą się między nogami, zaglądają przez ramię, gdy zasypiamy. Ale czy naprawdę potrzebujemy egzorcyzmów, by się od nich uwolnić? Może zamiast wyganiać je z naszego świata, powinniśmy dać im to, czego same nie potrafią znaleźć – schronienie, głos, uważne spojrzenie.
Duet 𝐖𝐢𝐧𝐤𝐥𝐞𝐫/𝐙̇𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢 rozkodowuje znaczenie złych duchów, odczarowuje je i przywraca im podmiotowość. Zamiast próbować je przepędzić, artyści wyciągają do nich rękę i zadają pytanie: co by się stało, gdybyśmy zaprzyjaźnili się z naszymi demonami? Punktem wyjścia są filmy grozy, choćby Egzorcyzmy Emily Rose, w których artyści odnajdują współczesne lęki i fantazje społeczne. Sięgając do teorii widzenia, queerowych praktyk i obrazów popkulturowych, pytają: kim dziś są te zbłąkane, przerażające duchy? Czy są jedynie przewidywalnym jump scare’em, który budzi nas o 3:33 nad ranem, czy może powidokiem, który powraca, kiedy zamykamy oczy? Obrazy nawiedzające nas z ekranów – większych i mniejszych – nie pozwalają odwrócić wzroku. Jak światło, które najpierw dotyka rogówki, zanim zamieni się w wizję obrazu w mózgu, tak i one zostawiają po sobie ślad, którego nie sposób się pozbyć.
Na wystawie znajdą się malarstwo, film, rysunki oraz rzeźby – medium po medium otwiera się na obecność tego, co niewygodne i niesamowite. To oswojenie strachu i spojrzenia mu prosto w oczy, bez zasłaniania się krzyżem czy zaklęciem.
𝐑𝐚𝐟𝐚ł 𝐙̇𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢 (ur. 1989) - artysta wizualny pracujący w obszarze wideo, dźwięku, rysunku, instalacji i działań performatywno – kuratorskich . W swojej praktyce artystycznej, porusza wątki polityki pracy i czasu wolnego. W szczególności, interesują go tematy związane z wydajnością i wyczerpaniem w kontekście współczesnych technologii, polityki i systemów ekonomicznych. Absolwent Multimediów na Akademii Sztuki w Szczecinie (dyplom magisterski – 2016 r.) W latach 2016 – 2020, współprowadził Muzealne Biuro Wycieczkowe. Brał udział w programach rezydencyjnych w Galerii Arsenał (Białystok, 2017 r.) Brno House of Art (Brno, 2018), International Studio and Curatorial Practice (New York, 2020). Od roku 2020 współprowadzi DOMIE w Poznaniu. Ważniejsze wystawy indywidualne i grupowe: "Chcę, żeby wszyscy życzyli sobie dużo snu" – MOS Gorzów Wlkp. 2025, "ETC: Selling Out" – Lubljana, 2024, "Ekologia Społeczna" – Muzeum Narodowe w Szczecinie, 2023, "Koalicja" – DOMIE, Poznań, 2022, "Para -figurations" – Ground Floor Gallery, Pfizer Building, New York, 2022, "Oko, ręka, krzesło" – Galeria Łęctwo, Poznań, 2021, "Constant rendering" – The Brno House of Art, 2019, "Kontrakt rysownika" – Galeria Arsenał w Białymstoku, 2018, "Time is over" – Project Room, Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski w Warszawie, 2016; "Young Poland – Afterimages of Reality", Ludwig Museum, Budapeszt, 2016.
𝐒𝐞𝐛𝐚𝐬𝐭𝐢𝐚𝐧 𝐖𝐢𝐧𝐤𝐥𝐞𝐫 (ur. 1993) - tworzy fotografie, rzeźby, obrazy malarskie, formy wideo i performanse. Porusza się pomiędzy różnymi mediami i często łączy je w kolażowe formy. W swojej praktyce nawiązuje do obrazów znalezionych w kulturze wizualnej - transformuje je, analizuje, odtwarza lub niszczy, badając w ten sposób ich właściwości. Inspiruje się tekstami poświęconymi problematyce widzenia, teorią queer i kinem. Od 2019 roku artysta realizuje projekty poruszające tematykę wykluczenia, krytyki tożsamości oraz reprezentacji queeru. Wystawa „Babcia Tina” (2019) formułowała pytanie o źródła polskiego rasizmu. Projekt „Skóra spruta i krew popsuta” (Stroboskop, 2021) badał relacje pomiędzy wykluczeniem ekonomicznym a homofobicznym stereotypem. W projektach „SELFSPLOITATION” (DOMIE, 2022) i „We’re no computers, Sebastian, we’re physical” (Galeria Foksal, 2022) artysta analizował problematykę pracy emocjonalnej nieheteronormatywnych podmiotów. Kolejne wystawy „Prison Boys” (Pola Magnetyczne, 2023) i „Migawka i widmo” (Pawilon Bliska, 2024), rozwijały refleksję nad użytecznością mainstreamowego kina w refleksji nad queerową podmiotowością. Najnowszy projekt „Lookalikes” (Whoispola, 2025), zrealizowany z Katarzyną Kozyrą, nawiązuje do zagadnień związanych z płcią i seksualnością, odwołując się do metafory klonów i sobowtórzenia.
🇬🇧
𝐒𝐞𝐛𝐚𝐬𝐭𝐢𝐚𝐧 𝐖𝐢𝐧𝐤𝐥𝐞𝐫 & 𝐑𝐚𝐟𝐚ł 𝐙̇𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢 ”𝐍𝐚𝐦𝐞𝐬”
Curator: Dominika Głowala
Space design and technical production: Robert Konopski and Adam Dzidziszewski
On view through March 1, 2026
Ghosts, demons, revenants. They seep through the cracks, settle into tissues, make themselves at home in the corners we would rather not look into. They tempt and seduce, sweetly entice - only to whisper, scream, and twist our joints a moment later. They wander freely, tangle around our legs, and peer over our shoulders as we fall asleep. But do we really need exorcisms to be rid of them? Perhaps instead of banishing them from our world, we should offer what they themselves cannot find – a refuge, a voice, and a mindful gaze.
In ”Names”, the 𝐖𝐢𝐧𝐤𝐥𝐞𝐫/𝐙̇𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢 duo decode the meaning of evil spirits, disenchanting them and restoring their subjectivity. Rather than trying to cast them out, the artists reach out to them and ask: what would happen if we befriended our demons? Their point of departure is horror cinema - such as “The Exorcism of Emily Rose” - in which they trace contemporary fears and social fantasies. Drawing on theories of vision, queer practices, and pop-cultural imagery, they ask: who are these lost, terrifying spirits today? Are they nothing more than predictable jump scares that wake us at 3:33 a.m., or afterimages that return when we close our eyes? The images that haunt us from screens - large and small - refuse to release our gaze. Like light that first touches the cornea before becoming an image in the brain, they leave behind a trace that cannot be erased.
The exhibition features paintings, films, drawings, and sculptures - each medium opening itself to the presence of what is unsettling and uncanny. It is an act of taming fear, of looking it straight in the eye - without hiding behind a cross or a spell.
𝐑𝐚𝐟𝐚ł 𝐙̇𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢 (born 1989) is a visual artist working with video, sound, drawing, installation, and performative-curatorial practices. His work explores the politics of labor and leisure, focusing on themes of productivity and exhaustion within the contexts of contemporary technology, politics, and economic systems. He graduated in Multimedia from the Academy of Art in Szczecin (MA, 2016). From 2016 to 2020, he co-ran the Museum Travel Office project. He has participated in residency programs at the Arsenał Gallery (Białystok, 2017), Brno House of Arts (2018), and the International Studio and Curatorial Program (New York, 2020). Since 2020, he has co-run DOMIE in Poznań. Selected solo and group exhibitions include: ”I Want Everyone to Wish Each Other Plenty of Sleep” – MOS Gorzów Wlkp., 2025; “ETC: Selling Out” – Ljubljana, 2024; “Social Ecology” – National Museum in Szczecin, 2023; “Coalition” – DOMIE, Poznań, 2022; “Para-figurations” – Ground Floor Gallery, Pfizer Building, New York, 2022; “Eye, Hand, Chair” – Łęctwo Gallery, Poznań, 2021; “Constant Rendering” – The Brno House of Arts, 2019; “The Draughtsman’s Contract” – Arsenał Gallery, Białystok, 2018; “Time is Over” – Project Room, Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle, Warsaw, 2016; “Young Poland – Afterimages of Reality” – Ludwig Museum, Budapest, 2016.
𝐒𝐞𝐛𝐚𝐬𝐭𝐢𝐚𝐧 𝐖𝐢𝐧𝐤𝐥𝐞𝐫 (born 1993) works with photography, sculpture, painting, video and performance. Moving between different media, he often combines them into collage-like forms. His practice draws from images found in visual culture - transforming, analysing, reconstructing, or destroying them to explore their properties. He is inspired by texts on vision, queer theory, and cinema. Since 2019, his projects have addressed exclusion, identity critique, and queer representation. The exhibition ”Grandma Tina” (2019) asked about the roots of Polish racism; ”Skóra spruta i krew popsuta” (“Skin Unraveled and Blood Spoiled”, Stroboskop, 2021) examined the links between economic exclusion and homophobic stereotypes. In *”SELFSPLOITATION” (DOMIE, 2022) and “We’re no computers, Sebastian, we’re physical” (Foksal Gallery, 2022), the artist explored emotional labor within non-normative identities. His subsequent exhibitions, ”Prison Boys” (Pola Magnetyczne, 2023) and ”Shutter and Specter” (Pawilon Bliska, 2024), developed his reflection on the usefulness of mainstream cinema in considering queer subjectivity. His latest project, ”Lookalikes” (Whoispola, 2025), created in collaboration with Katarzyna Kozyra, addresses issues of gender and sexuality, evoking the metaphor of clones and doppelgängers.