No i mamy, cośmy chcieli

Name: No i mamy, cośmy chcieli
Start: 2025-08-28T20:00:00+02:00
Location: ul. Grójecka 75, 02-094 Warszawa Ochota, Poland

Schedule

Thu, 28 Aug, 2025 at 08:00 pm

UTC+02:00

Location

ul. Grójecka 75, 02-094 Warszawa Ochota, Poland | Warsaw, MZ

W ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Faktor Berliński” i we współpracy z Instytutem Słowackim w Warszawie, przygotowaliśmy dla Państwa wyjątkowy seans pod gołym niebem - wspólnie zobaczymy słowacką produkcję z 2023 roku „No i mamy, cośmy chcieli” w reżyserii Michala Kunesa Kováča. Pokaz odbędzie się 28 sierpnia 2025 roku (czwartek) o godzinie 20:00 w Parku Szczęśliwickim w Warszawie. Wstęp oczywiście wolny :).
„No i mamy, cośmy chcieli” (2023) Słowacja / Kanada, 101 min
W ostatnią noc istnienia Czechosłowacji, w sylwestrowy wieczór 1992 roku, wielopokoleniowa rodzina spotyka się w Bańskiej Bystrzycy, by ochrzcić najmłodszego członka rodu. Jednak zamiast
świętowania, rodzinne spotkanie przeradza się w dramatyczną konfrontację z przeszłością – Peter, świeżo upieczony ojciec, odkrywa bowiem, że jego własny rodzic był agentem komunistycznej tajnej policji...
Reżyser – Michal Kunes Kováč urodzony w 1987 roku w Preszowie, to twórca o niezwykle barwnej drodze artystycznej – od operatora i autora teledysków po absolwenta prestiżowej praskiej FAMU. „No i mamy, cośmy chcieli” to jego pełnometrażowy debiut fabularny. który zyskał uznanie krytyków za odważne podejście do tematu rozliczeń z przeszłością i za świetne kreacje aktorskie (w
obsadzie m.in. . Eva Holubová, Bolek Polívka i Anna Šišková). Film balansuje między dramatem a czarną komedią, ukazując, jak historia polityczna przenika życie prywatne.
Reżyser znany jest z umiejętności łączenia osobistych doświadczeń z szerszym kontekstem społecznym, a jego styl cechuje wizualna precyzja i emocjonalna szczerość. Film Kováča doskonale wpisuje się w szerszy kontekst kina słowackiego - twórcy tacy jak Martin Šulík, Tereza Nvotová czy Ivan Ostrochovský podejmują tematy tożsamości narodowej, pamięci historycznej i przemian społecznych, często z perspektywy jednostki uwikłanej w większe procesy.
„No i mamy, cośmy chcieli” to przykład kina, które nie boi się zadawać trudnych pytań o winę, lojalność i rodzinne dziedzictwo – a jednocześnie robi to z ironią i dystansem.
Serdecznie zapraszamy.
Wstęp wolny.